Κοπή πίτας από την Λέσχη Ανάγνωσης Ενηλίκων
Την Δευτέρα 26 του Φλεβάρη έγινε η καθιερωμένη συνάντηση των μελών της Λέσχης Ανάγνωσης Ενηλίκων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λάρισας «Κ. Κούμας», όπου και συζήτησαν τη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη «Η δεξιά τσέπη του ράσου».
Κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης ο Βικέντιος, ένας μοναχός στην Παναγιά του Ακρωτηριού, ένα μοναστήρι κτισμένο στα βορινά του νησιού «στ’ αχείλι του κάθετου μαύρου βράχου. Το ‘γλειφε σχεδόν η θάλασσα. Από κάτω του απλωνότανε η απόμερη παραλία με τις τρύπες των παλιών ανθρακωρυχείων, που χάσκανε, μισόκλειστες πια, στα ριζά της πευκοπλαγιάς». Ο χρόνος της ιστορίας συμπίπτει με το διάστημα από τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου μέχρι την αναγόρευση του Ιερώνυμου στο αρχιεσκοπικό θρόνο. Μια παράλληλη ιστορία εκτυλίσσεται, λοιπόν, σ’ αυτό το μακρινό μοναστήρι, όπου ο Βικέντιος είναι ο μοναδικός εγκάτοικος με την μοναδική του παρέα, μια σκυλίτσα, τη Σίσσυ, η οποία μετά από μια δύσκολη γέννα πεθαίνει την ίδια μέρα με τον Αρχιεπίσκοπο. Παρακολουθούμε, επομένως, τις εκδηλώσεις του πένθους σε δύο επίπεδα: μέσα από το ραδιόφωνο, αλλά και τις συζητήσεις των επισκεπτών της μονής, την πανελλήνια αντίδραση στον θάνατο του Αρχιεπισκόπου και παράλληλα την βαθιά θλίψη του μοναχού για την δική του απώλεια και την προσπάθεια να κρατήσει στη ζωή τα νεογέννητα μωρά.
Έντονη η αντίθεση στους δυο κόσμους, αυτόν της κορυφής της εκκλησίας με τους διαγκωνισμούς και τις ίντριγκες για την εξουσία κι αυτόν του απλού μοναχού που με αγνότητα και συνέπεια, παρά την σκληρότητα της ζωής του, ποτέ δεν μετάνοιωσε να υπηρετεί έναν ρόλο, για τον οποίο ήταν, άλλωστε, προετοιμασμένος από μικρός και φαίνεται αφοσιωμένος σ’ αυτόν ολοκληρωτικά. Ωστόσο, η αναμέτρηση με την μοναξιά είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα γι’ αυτόν και συγκινεί η τρυφερότητα και η ευαισθησία του απέναντι στη ζωή που ανέλαβε την ευθύνη να την προστατεύει και μάλιστα στην τσέπη του ράσου του. Τι ευρηματικό τέχνασμα!
Το νησί είναι η Χίος κι ο Γιάννης Μακριδάκης γεννήθηκε εκεί, σπούδασε Μαθηματικά και μετά από έναν σύντομο κύκλο στο «κλεινόν άστυ» επέλεξε να επιστρέψει μόνιμα στην πατρίδα του. Το 1997 ίδρυσε το Κέντρο Χιακών Μελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Χίου. Ερευνητής ιστοριοδίφης, φυσικός καλλιεργητής, ακτιβιστής, εκτός από το συγγραφικό του έργο γειωμένος στη ζωή και την πραγματικότητα, παρουσιάζει και έντονη κοινωνική δράση.
Στα βιβλία του ο τόπος του έχει κεντρικό ρόλο, καθώς και η μικρή κοινωνία του. Οι ήρωες είναι συχνά πρόσωπα υπαρκτά, απλοί άνθρωποι του νησιού. Η μικρή κοινωνία άλλωστε για τον Μακριδάκη είναι δείγμα της ευρύτερης πραγματικότητας. «Αν ξέρεις πολύ καλά τον τόπο σου, ξέρεις όλη τη γη», δηλώνει. Για τον εαυτό του επίσης και για την στάση ζωής που επέλεξε εξομολογείται: «Δεν νιώθω κάποιο είδος γκουρού, αλίμονο, χαίρομαι όμως να δίνω ερεθίσματα ικανά να αλλάζουν συνειδήσεις. Άλλωστε, η πραγματική επανάσταση είναι βασικά αξιακή». Και η πεποίθησή του αυτή είναι ολοφάνερη στο έργο του.
Η συνάντηση της ομάδας ολοκληρώθηκε με την κοπή πίτας και την ανταλλαγή ευχών για την καινούρια χρονιά. Τυχερή της βραδιάς ήταν η φίλη και μέλος της ομάδας Όλγα Κοτσελίδου. Η επόμενη συνάντηση προγραμματίστηκε για τις 8 Απριλίου, όπου θα συζητηθεί το «Μαύρο νερό» του Μ. Μακρόπουλου. Μέχρι τότε, να περνάτε όμορφα και καλές αναγνώσεις!
Η συντονίστρια της ομάδας
Σοφία Χρηστάκη
