Λέσχη Ανάγνωσης Ενηλίκων

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΚΗ ΖΕΗ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ

Την Δευτέρα 18 του Δεκέμβρη συναντήθηκαν τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Ενηλίκων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λάρισας «Κ. Κούμας» στον οικείο μας χώρο και συζήτησαν το βιβλίο της Άλκης Ζέη, Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο.

Για την Άλκη Ζέη δεν χρειάζεται να μιλήσει κανείς, γιατί μιλά η ίδια για τη ζωή της μέσα από τα βιβλία της, με έναν τρόπο όμως που στόχο έχει να αποτυπώσει όσα σημαντικά έζησε η γενιά της, «που φοβάμαι μην ξεχαστούν όταν θα έχουμε φύγει εμείς», γράφει στην επίσημη ιστοσελίδα της. Το έργο της επομένως έχει άμεση σχέση με την ιστορία. Ξεκινά λοιπόν απ’ την προσωπικές της εμπειρίες και τις διαπλέκει με τα ιστορικά γεγονότα, διατηρώντας ωστόσο την αναγκαία απόσταση από το αυτοβιογραφικό στοιχείο, ώστε «να αφήνει την ελευθερία στους ήρωές της να έχουν τη δική τους θεώρηση απέναντι στα πράγματα». Ανήκει σε μια γενιά που έζησε δικτατορίες, πολιτικές ανωμαλίες, διωγμούς, εξορίες, ωστόσο πάλεψε για την ελευθερία και συλλογικά οράματα, την γενιά της αντίστασης. Στο έργο της περνάει έναν έντονο προβληματισμό για την εποχή, με εξαιρετική λογοτεχνική μαεστρία και γλώσσα, όπως και πολύ χιούμορ, ώστε στην αφήγησή της να καταφέρνει να αίρει κάπως το βάρος της δυσκολίας της εποχής.

Το βιβλίο της «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» αναπτύσσεται σε 24 κεφάλαια. Το συνέγραψε -κατά δήλωσή της στο τέλος της αφήγησης- στις Βρυξέλες το 2012-13. Το 2020 πεθαίνει. Η περίοδος στην οποία αναφέρεται στο βιβλίο είναι τα νεανικά της χρόνια μέχρι και τον γάμο της με τον Σεβαστίκογλου και στις σελίδες του ξεδιπλώνεται η γενιά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και η διανόηση της εποχής που δημιουργούσε τη δική της ιστορία στο καφέ του Λουμίδη, στο θέατρο Τέχνης του Κουν και στον «Ίκαρο», τον εκδοτικό οίκο.

Η μύηση στη συγγραφή- δια των επιστολών της Χρυσούλας στον αγαπημένο της, οι κλαψωδίες κι ο Κλούβιος στο κουκλοθέατρο του σχολείου της Μίνας Αηδονοπούλου, αλλά και η θείτσα Διδώ (Σωτηρίου) με την έντονη παρουσία και επίδραση, καθώς και το πλούσιο σε ερεθίσματα περιβάλλον που προαναφέρθηκε, σμίλεψαν το συγγραφικό ταλέντο της συγγραφέως. Τα σχόλια της συγγραφέως εμβόλιμα στην ιστορία με μικρότερη γραμματοσειρά, μας κατευθύνουν να δούμε δυο αφηγήτριες στο μυθιστόρημα, την συγγραφέα σε νεαρή ηλικία, με την ορμή και την αισιοδοξία της ηλικίας και επηρεασμένη από το ηρωικό πνεύμα της εποχής και την ώριμη και έμπειρη Άλκη (το κείμενο με τα μικρά γράμματα) που ξαναβλέπει τα ίδια γεγονότα, αλλά με κριτική ματιά και έχοντας ζήσει και την εξέλιξή τους.

Στο οπισθόφυλλο μας μεταφέρει μια συνομιλία με τη Λενούλα, την αδελφή της: «Τώρα» της λέω «που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα ΄θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;» «Με τίποτα» μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. «Με τίποτα» συμπλήρωσα κι εγώ. Το ερώτημα : τι κάνει μια ζωή αξιοβίωτη έχει μέσα στο βιβλίο τις δικές του απαντήσεις που ίσως σήμερα να έχουν την αξία τους.

Η επόμενη συνάντηση της Λέσχης θα είναι στις 15 Ιανουαρίου, με ένα διαφορετικό βιβλίο, της Λετίσια Κολομπανί, Η Πλεξούδα.

Σας ευχόμαστε «Καλά Χριστούγεννα» , με υγεία, χαρά και αγάπη! Κι επειδή στην ομάδα μας αγαπάμε το βιβλίο, να ευχηθούμε καλές αναγνώσεις με την νέα χρονιά και όμορφο μοίρασμα!

Η συντονίστρια της ομάδας
Σοφία Χρηστάκη