Λέσχη Ανάγνωσης Ενηλίκων

Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 13 του Φλεβάρη η καθιερωμένη συνάντηση των μελών της Λέσχης Ανάγνωσης Ενηλίκων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης «Κ. Κούμας» στον οικείο μας χώρο της βιβλιοθήκης. Θέμα της συζήτησης ήταν το βιβλίο της Ντέλια Όουενς «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες».
Ο τίτλος παραπέμπει στον τόπο που διεξάγεται η ιστορία, κάπου στη Β. Καρολίνα, σε ακτογραμμή που χαρακτηρίζεται «νεκροταφείο του Ατλαντικού» εξαιτίας των πολλών ναυαγίων, μια βαλτώδη κι αλλού ελώδη περιοχή, όπου κατοικεί «μια αλλοπρόσαλλη αλυσίδα ανθρώπων που επισήμως δεν υπήρχαν πουθενά», φυγάδες, οφειλέτες, απόκληροι. Μέλη της περιθωριοποιημένης αυτής κοινωνίας ήταν και η οικογένεια του κεντρικού προσώπου της ιστορίας μας, της Κάιας η οποία καταλήγει να την εγκαταλείπουν σιγά σιγά οι δικοί της και να μένει μόνη, σε πολύ μικρή ηλικία, με μοναδική της παρέα τη φύση. Αυτή έγινε μάνα της. Αυτή της έδωσε μαθήματα επιβίωσης.

Βέβαια, τα πράγματα στη ζωή του ιδιαίτερου αυτού κοριτσιού δεν ήταν πάντα άσχημα. Παρά τον στιγματισμό από την κοινωνία του κοντινού χωριού, είχε την ένθερμη υποστήριξη ενός ζεύγους μαύρων, καθώς επίσης έζησε και μια μεγάλη αγάπη εκ μέρους ενός νεαρού που της άλλαξε τη ζωή με την παρουσία του και την υποστήριξή του. Ωστόσο, τα παιδικά χρόνια είναι καθοριστικά για την υπόλοιπη ζωή και ,σύμφωνα με την συγγραφέα, η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα βίαια μυστικά από τα οποία δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει. «Όταν ο άνθρωπος βρεθεί στριμωγμένος, απομονωμένος, σε απόγνωση, επιστρέφει σε εκείνα τα ένστικτα που αποβλέπουν ευθέως στην επιβίωση». Έτσι, όταν η ηρωίδα μας αντιμετωπίζει μια τέτοια συνθήκη, καταφεύγει στο φόνο του παλιού εραστή και μετέπειτα διώκτη της.

Η συγγραφέας φαίνεται να ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με την ηρωίδα μας, αφού η ίδια είναι ζωολόγος, οικολόγος και έζησε πολλά χρόνια στην Αφρική, κοντά στη φύση, σε Μποτσουάνα και Ζάμπια. Ασχολήθηκε εκεί με ακτιβισμό κατά της λαθροθηρίας. Έτσι, αντιλαμβάνεται κανείς ότι σε πολλά σημεία η εμπειρία της την ταυτίζει με την ηρωίδα της. Θα λέγαμε ότι η Κάια αποτελεί την περσόνα της συγγραφέως.

Οι περιγραφές της ζωής των ποικίλων έμβιων όντων και οι εικόνες από το φυσικό περιβάλλον του βάλτου αποτελούν βασικό στοιχείο της αφήγησης και προσδίδουν ενδιαφέρον στην ανάγνωση, ιδιαίτερα με τους παραλληλισμούς που κάνει η συγγραφέας με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Επίσης, αποκαλύπτεται στο τέλος της αφήγησης ότι μεταξύ άλλων ταλέντων η Κάια καλλιέργησε και την ποίηση. Μόνο που τα ποιήματά της τα έγραφε με ψευδώνυμο. Μια εξήγηση που έδωσε η συγγραφέας για την επιλογή της ηρωίδας της ήταν : «Ίσως να ήταν μια χειρονομία προς τον έξω κόσμο, ένας τρόπος να εκφράσει τα συναισθήματά της και προς κάποιον άλλο πέρα από τους γλάρους. Κάπου να απευθύνει τις λέξεις της». Μήπως αυτή δεν είναι όμως και η λειτουργία της ποίησης;

Η επόμενη συνάντησή μας ορίστηκε για τις 20 Μαρτίου, οπότε και θα συζητήσουμε το βιβλίο της κατόχου του Νόμπελ Λογοτεχνίας, Όλγκα Τοκάρτσουκ «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών». Μέχρι τότε, να είστε όλοι καλά και «καλές αναγνώσεις».

Η συντονίστρια της ομάδας
Σοφία Χρηστάκη